سلام
سال نو را پیشاپیش به همه تبریک می گم . امید وارم همه تون سال خوبی را شروع کنید .
یه شروع عالی و با پشت کار تا آخر سال پیش برید.
امید وارم سر سفره ی هفت سین که می شینید ، قلبتون بدون کینه و خشونت باشه ، بلکه با محبت و دوستی شروع بکنید .
سر سفره ی هفت سین ما را هم دعا کنید .
سال نو بر همه مبارک
تصمیم داشتم با یه نفر درد و دل کنم ، اما کسی را که مناسب باشه پیدا نکردم ، گوشه ی اتاق ، زانو به بغل نشسته بودم ، که یاد این جا افتادم . ولی وقتی می خواستم شروع به نوشتن کنم ، هیچی تو ی ذهنم نیامد .
فکر کردم ، فکر کردم ، تا این که تصمیم گرفتم در باره ی حال و هوای عید بنویسم . وقتی دستام رفت روی صفحه ی (کیبرد) دیگه هیچی نفهمیدم . نا خود آگاه این نوشته ها آمد توی ذهنم............
*
خانه تکانی دل
این روزا همه حال و هوای عید را دارن.همه در تکا پو هستند که بتونند یه عید خوب را داشته با شند و یه سال نو را با کلی امید و آرزو شروع کنند.
هر کجا نگاه می کنم ، سرود آمدن بهار را می خواند . ولی دل من انگار خیال خانه تکانی ندارد . انگار می خواهد ، یک سال دیگر را با خاطره های از دست رفته بگذراند . خاطره هایی که روز و شبش شده است و هر لحظه به یاد آن هاست و همیشه آرزویش به عقب بر گشتن زمان است.
چه آرزوی محالی....
بازگشتن زمان به عقب و یا توقف آن ، اگر این گونه می شد ،دیگر سنگ روی سنگ بند نبود ، چون دل من غوغا به پا می کرد .
اما این آرزو های بر باد رفته دیگر باید به دست فراموشی باد سپرده شوند و آرزو های جدید جای گزین آن ها شوند.
باید تا وقت هست ، خانه تکانی دلم را شروع کنم..........
یکی را دوست می دارم
یکی را دوست می دارم ،
ولی افسوس او هرگز نمی داند.
نگاهش می کنم شاید بخاند از نگاه من که
او را دوست می دارم،
ولی افسوس،
او هرگز نگاهم را نمی خواند.
به برگ گل نوشتم من که
او را دوست می دارم،
ولی افسوس،
او برگ گل را به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند.
به مهتاب گفتم ای مهتاب،
سر راهت به کوی او سلام من رسان و گو که
او را دوست می دارم،
ولی افسوس،
یکی ابر سیه آمد ز ره ،روی ماه تابان را بپوشانید.
صبا را دیدم و گفتم ،صبا دستم به دامانت،
بگو از من به دلدارم که
او را دوست می دارم،
ولی افسوس،
ز ابر تیره برقی جست و قاصد را میان ره بسوزانید .
کنون وامانده از هر جا دگر با خود کنم نجوا،
یکی را دوست می دارم ،
ولی افسوس ،
او هرگز نمی داند.
*
سلام ای غم
سلام ای غم ، سلام ای آشنای مهربان دل
پرپرواز وا کن چون پرستو ،لانه اش با من
بیا تا لیلی و مجنون شویم،افسانه اش با من
بیا با من به شهر عشق رو کن ،خانه اش با من
بیا تا سر به روی شانه ی هم ،راز دل گوییم
اگر مویت چو روزی شد پریشان،شانه اش با من
دراین دنیای وانفسای حسرتزای بی فردا
خدایا عاشقان را غم مده ، شکرانه اش با من
مگو دیگر سمندر در دل آتش نمی سوزد
تو گرمم کن به افسون ، افسانه اش با من
چه بشکن بشکنی داردفلک درکار سر مستان
تو پیمان بشکنی،نشکستن پیمانه اش با من
*
شب بود ، شمع بود من بودم و غم
شب رفت،شمع سوخت من ماندم و غم .
*
به غم کسی اسیرم که زمن خبر ندارد
عجب از محبت من ، که در او اسر ندارد
غلط است هر که گوید دل به دل راه دارد
دل من ز غصه خون شد، دل او خبر ندارد.
*
نمی بخشمت ...........به خاطر تمامخنده هایی که از صورتم گرفتی.............به خاطر تمام غم هایی که بر صورتم نشاندی...............نمی بخشمت...........به خاطر دل هایی که برایم شکستی.............به خاطر احساسی که برایم پرپر کردی...........نمی بخشمت............به خاطر زخمی که بر وجودم نشاندی...........به خاطر نمکی که بر زخمم گذاشتی.............و
می بخشمت...............به خاطر عشقی که بر قلبم حک کردی.
دوستت دارم خالصانه،عاشقانه،عارفانه،تا بی نهایت.